Avil

W grudniu 1917 roku Edyta dowiaduje się o śmierci Adolfa Reinacha.
Wyznaje:
"Ujrzałam pierwszy
raz Kościół w jego zwycięstwie nad ościeniem śmierci. W tym momencie
załamała się moja niewiara i ukazał się Chrystus w tajemnicy krzyża"

W 1921 pewnego letniego wieczoru Edyta była sama w domu swej
przyjaciółki Hedwig Condrad-Martius. Przyjaciółka zaproponowała aby Edyta
wybrała sobie coś do czytania z domowej biblioteki.
"Sięgnęłam na chybił trafił i wyjęłam książkę sporej objętości. Nosiła
tytuł: Życie św. Teresy z Awili napisane przez nią samą. Zaczęłam czytać,
zachwyciłam się natychmiast, i nie przerwałam lektury aż do jej ukończenia.
Gdy zamykałam książkę, powiedziałam sobie: "Tak to jest prawda"

W sercu czuje ból
duszę burzy znów
przyjaciela śmierć
na wojnie

ten pogrzebu dzień
łaską dotknął mnie
bo w kościele śmierć
jest zwycięstwem

Teraz już rozumiem krzyża sens, już wiem
Prawdą i zbawieniem dla nas jest , już wiem

Teraz już rozumiem krzyża sens, już wiem
Prawdą i zbawieniem dla nas jest , już wiem

Ja swą drogę znam
pukam do Twych bram
Panie Boże Nasz
Przeznaczenie znasz

Ja swą drogę znam
wskazał ją Pan
na zawsze z nim

Przyjaciółki dom
w bibliotece noc
właśnie księgę tą
wybrałam

Czytam jednym tchem
świętej każdy wers
i rozumiem, że
to jest prawda

Teraz już rozumiem krzyża sens, już wiem
Prawdą i zbawieniem dla nas jest , już wiem

Ja swą drogę znam
pukam do Twych bram
Panie Boże Nasz
Przeznaczenie znasz

Ja swą drogę znam
wskazał ją Pan
na zawsze z nim
Ja swą drogę znam
wskazał ją Pan
na zawsze z nim
w sercu moim bije prawdy rytm, juz wiem, juz wiem